عقب تاکسی دو تایی نشسته بودیم، راننده تو دل شب دنبال مسافر بود، به پسر جوونی رسیدیم، دایم سر تکون می داد، اومد و جلو نشست، با همون سر تکون دادن به راننده و به ما سلام کرد، ازش کمی ترسیدم، نمی دونستم مشکلش چیه، مسته که هی سر تکون میده یا ...؟، خواست کرایه ش رو حساب کنه، اونجا متوجه شدم نمی تونه صحبت کنه، دلم سوخت، دلم شکست، از قضاوتم، و بیشتر از اینکه یه آدم زبون حرف زدن نداره ولی با همونم به آدم سلام می کنه، تعارف می کنه و محبتش رو می رسونه
می گفتم کاش من جای اون بودم ولی دلم انقدر بزرگ بود.
پ.ن: بعد ماجرای استخر که تا پای خفگی رفتم، ترس نشسته به جونم! توضیحش می دم.